Ubezwłasnowolnienie - sprawa dla skutecznego adwokata
Każda z osób, która nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować, wymaga stosownej w związku z tym opieki. Pojęciem, które określa ten wyraz troski jednej osoby nad drugą jest ubezwłasnowolnienie. Może być ono częściowe lub całkowite. Wszystko zależy bowiem od tego, w jakim stanie jest osoba, która wymaga stosownej opieki. Czym dokładnie jest ubezwłasnowolnienie, jakie daje ono prawa i obowiązki osobie, która na taką formę opieki się decyduje? Jak wygląda ubezwłasnowolnienie całkowite, a jak częściowe? Czy pomoc adwokata jest tutaj niezbędna? Na te wszystkie pytania postaramy się odpowiedzieć poniżej.
Co to jest ubezwłasnowolnienie?
Ubezwłasnowolnienie jest to instytucja prawna, której celem jest uregulowanie sytuacji osoby, która nie może i nie jest w stanie samodzielnie kierować swoim postępowaniem. Może to być związane między innymi z chorobą psychiczną, z niedorozwojem umysłowym bądź też z zaburzeniami psychicznymi. Dotyczy to także alkoholizmu i narkomanii. Wydając orzeczenie o ubezwłasnowolnieniu, ustanawia się tym samym opiekę lub kuratelę. Taka forma opieki jest często jedynym ratunkiem, aby ktoś inny był w stanie ,,normalnie” funkcjonować i abu zapobiec skutkom podejmowanych przez niego czynności. W przypadku bowiem różnego rodzaju zaburzeń, wszelkie podjęte przez taką osobę działania, mogą mieć szkodliwy, często tragiczny finał. Jeśli następuje ubezwłasnowolnienie, osoba taka ma ograniczone możliwości podejmowania różnych czynności np. zawierania umów itp. Osoba opiekująca się chorym, jest w pełni za niego odpowiedzialna. W przypadku tego typu działań, bardzo ważną rolę odgrywa adwokat. Taka osoba jest w stanie doradzić, pomóc przy składaniu wniosku i reprezentować klienta na drodze postępowania sądowego. Z pomocą naszego adwokata z Łodzi zdecydowanie łatwiej jest przez całą taką procedurę przejść.
Rodzaje ubezwłasnowolnienia
W zależności od tego, w jakim stanie jest osoba chora, taki też rodzaj ubezwłasnowolnienia można wobec niej zastosować. I tak, jak wspomnieliśmy we wstępie - ubezwłasnowolnienie może mieć charakter całkowity lub częściowy. W pierwszym przypadku mogą to być osoby po 13 roku życia, w drugim przypadku może to dotyczyć tylko osób pełnoletnich. O rodzaju ubezwłasnowolnienia decyduje sąd i tą on oceniając stan zdrowia osoby chorej, podejmuje odpowiednią decyzję. Czy każda choroba psychiczna wiąże się z ubezwłasnowolnieniem? Oczywiście, że nie. Dotyczy to przede wszystkim osób, które nie są w stanie podejmować racjonalnych decyzji, które nie są w stanie decydować ani o sobie, ani o swoich majątku.
Kiedy chory wymaga ubezwłasnowolnienia częściowego, a kiedy całkowitego? Częściowe dotyczy tych osób, które nie są w stanie samodzielnie prowadzić swoich spraw prawnych, które wykazują życiową nieporadność i które z racji występujących chorób, nie mają możliwości normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Będąc osobą ubezwłasnowolnioną nawet częściowo, wiąże się to przede wszystkim z ograniczeniem czynności prawnych. W praktyce oznacza to, że może taka osoba zawierać umowy dotyczące drobnych spraw, jednak nie takich, które związane są z majątkiem czy też z możliwością zaciągania jakichkolwiek zobowiązań. Może on rozporządzać swoimi zarobkami czy przedmiotami wyznaczonymi ze swojego majątku. Przy zawieraniu niektórych umów, musi otrzymać on zgodę kuratora lub nawet sądu. Całkowite z kolei ubezwłasnowolnienie dotyczy tych osób, które nie są zdolne do czynności prawnych i wymagają pełnej opieki innej osoby, która stanie się ich opiekunem prawnym, reprezentując ją przed wszelkimi organami i instytucjami. Na pewno zarówno w jednej, jak również i w drugiej sytuacji, adwokat stanowi doskonały wybór, aby móc całą sprawę poprowadzić w taki sposób, aby było to dobre dla osoby chorej.
Pomoc skutecznego adwokata przy sprawie o ubezwłasnowolnienie
Nie ma wątpliwości, iż pomoc naszego adwokata na każdym etapie postępowania może odgrywać kluczowe znaczenie. Może on wypełnić wniosek, złożyć go w sądzie i reprezentować przed nim swojego klienta. Kto może ubiegać się o taką formę opieki nad osobą chorą? Gdzie taki wniosek należy złożyć? Osobami uprawnionymi do złożenia wniosku jest małżonek osoby, której dotyczy wniosek, jej krewni w linii prostej, rodzeństwo, a także i przedstawiciele ustawowi. W przypadku osób, które posiadają przedstawicieli, krewni nie mają prawa takiego wniosku składać. A co z osobami, które chcą postawić na takie ubezwłasnowolnienie osoby w złej wierze, lekkomyślnie lub dla własnych korzyści? Grozi im kara grzywny.
Wniosek o ubezwłasnowolnienie składa dana osoba lub jej adwokat do sądu okręgowego, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której ten wniosek dotyczy. Osoba, która decyduje się być opiekunem dla chorego, musi być świadoma konsekwencji, praw i obowiązków, jakie na niej spoczywają wraz z chwilą uprawomocnienia się wyroku sądu. W zależności od tego, jaki rodzaj tego ubezwłasnowolnienia jest określony, takie też zadania spoczywają na opiekunie. Kluczowe znaczenie ma na pewno codzienna pomoc. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej, należy się pomoc na każdej niemal płaszczyźnie, począwszy od robienia zakupów, przez wizyty u fryzjera, po opłacenie wszelkich rachunków. Jeśli osoba jest ubezwłasnowolniona całkowicie, nie może ona także samodzielnie zrezygnować z leczenia, nie może sama wynająć komuś mieszkania, nie może go sprzedać czy podarować bezinteresownie komuś swojego majątku. Rolą opiekuna jest opieka nad taką osobą i ochrona jego dobra przed źle podjętymi, zupełnie nieracjonalnymi konsekwencjami swoich działań i zachowań. Opiekun zajmując się taką osobą, sprawuje nad nią pieczę, reprezentuje ją przed wszelkimi organami i zarządza jej majątkiem. Wszelkie podjęte przez opiekuna decyzje i działania, nadzorowane są przez sąd opiekuńczy.
Wniosek o ubezwłasnowolnienie i postanowienie Sądu
Wniosek o ubezwłasnowolnienie składa się do sądu okręgowego. Może to zrobić adwokat, który przez takiego opiekuna zostanie zatrudniony. Sąd zapoznając się z sytuacją, przeglądając dokumentację medyczną i obszerny wniosek, wydaje postanowienie. Może wskazać na ubezwłasnowolnienie całkowite lub częściowe, bądź też odrzucić wniosek, jeśli nie widzi przesłanek, aby taka osoba musiała zostać ubezwłasnowolniona.